عاشقانه های خیالباف

کاش در هفتاد چند سالگیم بالاخره یک خانه ی پنجره داری نصیبم میشد بنشینم پشت پنجره اش دستهای لرزانم را زیر چانه هایم بگذارم و تو را که دسته ای از گل های زنبق برایم می آوری تماشا کنم...کاش هفتاد و چند سالگیم عاشق باشم...هنوز چشمانم سوی فروغ خواندن داشته باشد...هنوز چای مستم کند....هنوز دیوانه ی قدم زدن زیر باران باشم...کاش در هفتاد و چند سالگیم دنیای اطرافم را بهتر ببینم...جنگ از فرهنگ لغت حذف و دروغ واژه ی ترسناک بیگانه ای باشد...کاش در هفتاد و چند سالگیم پیرزن چروکیده ی دلبری باشم که برای نوه هایش از عشق می گوید...و اتاقش بوی یاس میدهد...کاش در هفتاد و چند سالگیم بوی زندگی بدهم...شعر از چشمانم ,هفتاد,چند,سالگیم ...ادامه مطلب